...δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία μας",θα μπορούσα να πω. Ρεαλιστικό. Αλλά και απαισιόδοξο. Οπότε καλύτερα να πω ότι "Τα όμορφα τα μαγικά και τα παραμυθένια κρατούν λίγο και περνούν στο παρελθόν για πάντα". Τις όμορφες στιγμές πρέπει να τις ζούμε με πάθος και ένταση, γιατί αν τύχει και περάσουν, μετά ούτε μπορείς ούτε και πρέπει να προσπαθήσεις να τις ξαναζήσεις. Γιατί τότε χάνουν τη μαγεία τους.
Πριν από ένα μήνα αναρωτιόμουν αν είναι αληθινά τα όσα ζω και αν είναι δυνατόν κάτι τόσο τέλειο να συμβαίνει όντως. Τώρα δεν αναρωτιέμαι πια. Αναρωτήθηκα για 3 μέρες, για μία βδομάδα. Μετά έπαψα να παιδεύω το μυαλό μου και αποφάσισα να αφήσω τις μαγικές στιγμές που έζησα να περάσουν στο παρελθόν.
Δεν ξέρω αν ήμουν πολύ αφελής που πίστεψα ότι ήρθε κάτι το οποίο δε χρειάστηκε καν να εξιδανικεύσω μιας και ήταν από μόνο του τόσο ιδανικό... δεν ξέρω αν ήμουν υπερβολικά ευκολόπιστη. Ξέρω ότι στο τέλος έφαγα τα μούτρα μου και αυτό μου άλλαξε όλο τον κόσμο στον οποίο ζούσα ως τώρα. Κατέρρευσε ναι. Αλλά τουλάχιστον βλέπω τον κόσμο όπως είναι, χωρίς ροζ φιογκάκια και όνειρα. Έχασα την εμπιστοσύνη μου σε όλα και δύσκολα θα την ξαναβρώ. Δε με πειράζει. Τουλάχιστον τώρα θα μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου