Κι εκεί που όλα είναι καλά και νομίζεις ότι έχεις βάλει πια τα πράγματα σε μια τάξη...τσουπ! να σου πάλι και σου ξανάρχονται οι μνήμες και σε κάνουν άνω κάτω.
Κάθεσαι λοιπόν και λες στον άλλον όσα νιώθεις, ελπίζοντας πως είναι μια καλή ευκαιρία για να δώσεις ένα τέλος σιγά σιγά. Τα λες λοιπόν ακριβώς όπως τα σκέφτεσαι. Τα λες και φεύγεις. Τελος! και το πιστεύεις το τέλος που λες! Και ακολουθεί ένας μήνας περίεργος. Από τη μία είναι τόσο ωραίο που αποδεσμεύτηκες από όσα σε βάραιναν, νιώθεις τόσο καλά που τα έβγαλες από μέσα σου! Θεωρείς πως πραγματικά δε χρειάζεται να ξανασυναντήσεις το πρόσωπο αυτό γιατί ακόμα και τους ανοιχτούς σας λογαριασμούς φρόντισες τόσο καλά να τους κλείσεις. Δε θα ξαναμιλήσουμε, λες, και αφοσιώνεσαι σε άλλα πράγματα: σχολή, φίλοι, οικογένεια, γυμναστήριο. Και κάπως ηρεμείς. Και διαδίδεις σε όλους τους φίλους πως δε σε νοιάζει καθόλου, δεν το σκέφτεσαι ούτε λίγο, δε σε απασχολεί το θέμα βρε παιδί μου.
Και μια ωραία μέρα, που όλα είναι πραγματικά τόσο ωραία και έχουν πάει όπως τα ήθελες, αυτή λοιπόν τη μέρα σπάει ο εξ'απο'δω το πόδι του και μπαίνεις φεισμπουκ! Τι το'θελες; αλλά που να το ξέρεις και εσύ! Μπαινείς λοιπόν και μαθαίνεις πως σκέφτεται "κάποια μάτια". Και όχι απλώς τα σκέφτεται, αλλά τα αγαπάει κιόλας! (Άτιμες κρητικές μαντινάδες!) Για μια στιγμή μια σκέψη κάπως σε κάνει να χαμογελάσεις, να έχεις μια μικρή, τόση δα ελπιδούλα (μήπως μωρέ λέει για τα δικά σου, που ομολογουμένως πάντα του άρεσαν; μήπως ένας μήνας απομόνωσης του έκανε καλό, σκέφτηκε όσα του είπες και μετάνιωσε που σε άφησε να φύγεις αμαχητί; Μήπωςςςς;) Μετά βέβαια έρχεται η ώρα να αποχαιρετίσεις αυτή τη σκέψη γιατί ο άνθρωπος κάτι άλλο θα σκέφτεται!
Και μέσα απ'όλη αυτή τη διαδικασία με το να αναρωτιέσαι και να ξεαναρωτιέσαι, ποιο το αποτέλεσμα; Ποιο άλλο;; Σου χαλάει ό,τι είχες φτιάξει όλον αυτόν τον καιρό! Σε κάνει να τον ξανασκέφτεσαι! Να γυρίζεις το χρόνο πίσω... Και το χειρότερο;; Ενώ ήσουν τόσο σίγουρη πως το να του πεις όσα του είπες ήταν η σωστότερη κίνηση, τώρα μετανιώνεις και γι'αυτό! Αφού αποφάσισες να κλείσεις τον κύκλο, τώρα δεν έχει γυρισμό. Πάει! Να γυρίσεις να του πεις τί πάλι; Με τι μούτρα να γυρίσεις και πως να μη νιώσεις εκτεθειμένη όταν πλέον ξέρει Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ τι σκέφτεσαι κάθε φορά που τον βλέπεις; Ε; Πως;;
Και μετά το σκέφτεσαι ξανά και ξανά... Δεν έπρεπε να τα πεις όλα αυτά... δεν έπρεπε να κλείσεις μόνη σου τον κύκλο, γιατί που ξέρεις; μπορεί να υπήρχε και συνέχεια αν αποφάσιζες να μην πεις τίποτα.
Και μετά, ανοίγεις λίγο τα μάτια σου, σηκώνεσαι και απο το ροζ σου συννεφάκι, βλέπεις και λίγο πιο ρεαλιστικά τα πράγματα και καταλήγεις : " Βρε δε γαμιέται! Καλά έκανα και τον έκλεισα τον κύκλο γαμώτο! Να περίμενα δηλαδή τί; Πόσο ακόμα; ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ! ΤΕΛΟΣ!"
Και έτσι νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου, τουλάχιστον έκανες αυτό που σου έλεγε η καρδιά σου εκείνη τη στιγμή, και "κλείνοντας τον κύκλο" προστάτευσες και τον εαυτό σου από ό,τι θα ερχόταν στο μέλλον και θα σε πλήγωνε ξανά! Καλύτερα και πάλι καλύτερα!!!!!
Κάθεσαι λοιπόν και λες στον άλλον όσα νιώθεις, ελπίζοντας πως είναι μια καλή ευκαιρία για να δώσεις ένα τέλος σιγά σιγά. Τα λες λοιπόν ακριβώς όπως τα σκέφτεσαι. Τα λες και φεύγεις. Τελος! και το πιστεύεις το τέλος που λες! Και ακολουθεί ένας μήνας περίεργος. Από τη μία είναι τόσο ωραίο που αποδεσμεύτηκες από όσα σε βάραιναν, νιώθεις τόσο καλά που τα έβγαλες από μέσα σου! Θεωρείς πως πραγματικά δε χρειάζεται να ξανασυναντήσεις το πρόσωπο αυτό γιατί ακόμα και τους ανοιχτούς σας λογαριασμούς φρόντισες τόσο καλά να τους κλείσεις. Δε θα ξαναμιλήσουμε, λες, και αφοσιώνεσαι σε άλλα πράγματα: σχολή, φίλοι, οικογένεια, γυμναστήριο. Και κάπως ηρεμείς. Και διαδίδεις σε όλους τους φίλους πως δε σε νοιάζει καθόλου, δεν το σκέφτεσαι ούτε λίγο, δε σε απασχολεί το θέμα βρε παιδί μου.
Και μια ωραία μέρα, που όλα είναι πραγματικά τόσο ωραία και έχουν πάει όπως τα ήθελες, αυτή λοιπόν τη μέρα σπάει ο εξ'απο'δω το πόδι του και μπαίνεις φεισμπουκ! Τι το'θελες; αλλά που να το ξέρεις και εσύ! Μπαινείς λοιπόν και μαθαίνεις πως σκέφτεται "κάποια μάτια". Και όχι απλώς τα σκέφτεται, αλλά τα αγαπάει κιόλας! (Άτιμες κρητικές μαντινάδες!) Για μια στιγμή μια σκέψη κάπως σε κάνει να χαμογελάσεις, να έχεις μια μικρή, τόση δα ελπιδούλα (μήπως μωρέ λέει για τα δικά σου, που ομολογουμένως πάντα του άρεσαν; μήπως ένας μήνας απομόνωσης του έκανε καλό, σκέφτηκε όσα του είπες και μετάνιωσε που σε άφησε να φύγεις αμαχητί; Μήπωςςςς;) Μετά βέβαια έρχεται η ώρα να αποχαιρετίσεις αυτή τη σκέψη γιατί ο άνθρωπος κάτι άλλο θα σκέφτεται!Και μέσα απ'όλη αυτή τη διαδικασία με το να αναρωτιέσαι και να ξεαναρωτιέσαι, ποιο το αποτέλεσμα; Ποιο άλλο;; Σου χαλάει ό,τι είχες φτιάξει όλον αυτόν τον καιρό! Σε κάνει να τον ξανασκέφτεσαι! Να γυρίζεις το χρόνο πίσω... Και το χειρότερο;; Ενώ ήσουν τόσο σίγουρη πως το να του πεις όσα του είπες ήταν η σωστότερη κίνηση, τώρα μετανιώνεις και γι'αυτό! Αφού αποφάσισες να κλείσεις τον κύκλο, τώρα δεν έχει γυρισμό. Πάει! Να γυρίσεις να του πεις τί πάλι; Με τι μούτρα να γυρίσεις και πως να μη νιώσεις εκτεθειμένη όταν πλέον ξέρει Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ τι σκέφτεσαι κάθε φορά που τον βλέπεις; Ε; Πως;;
Και μετά το σκέφτεσαι ξανά και ξανά... Δεν έπρεπε να τα πεις όλα αυτά... δεν έπρεπε να κλείσεις μόνη σου τον κύκλο, γιατί που ξέρεις; μπορεί να υπήρχε και συνέχεια αν αποφάσιζες να μην πεις τίποτα.
Και μετά, ανοίγεις λίγο τα μάτια σου, σηκώνεσαι και απο το ροζ σου συννεφάκι, βλέπεις και λίγο πιο ρεαλιστικά τα πράγματα και καταλήγεις : " Βρε δε γαμιέται! Καλά έκανα και τον έκλεισα τον κύκλο γαμώτο! Να περίμενα δηλαδή τί; Πόσο ακόμα; ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ! ΤΕΛΟΣ!"
Και έτσι νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου, τουλάχιστον έκανες αυτό που σου έλεγε η καρδιά σου εκείνη τη στιγμή, και "κλείνοντας τον κύκλο" προστάτευσες και τον εαυτό σου από ό,τι θα ερχόταν στο μέλλον και θα σε πλήγωνε ξανά! Καλύτερα και πάλι καλύτερα!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου