"Μα είναι στιγμές που σ' έχω ανάγκη κι άλλες στιγμές που σε μισώ..."

Ίσως ο τίτλος τα λέει όλα κι ίσως πραγματικά δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις την αγάπη μέσα σου να γίνεται μίσος. Κάποτε μια φίλη μου μου είπε "Αγαπούσα τον τάδε, αλλά μετά απ' όσα έγιναν, απλά τον μισώ!" Και εγώ της απάντησα: " Αυτό που λες απλά δε γίνεται! Δεν πιστεύω σ'αυτό! Από τη στιγμή που θα αγαπήσεις κάποιον, πως γίνεται να τον μισήσεις μετά;" Και πραγματικά ήμουν πολύ απόλυτη. Γιατί, για να φτάσει κάποιος στο σημείο να σε κάνει να τον αγαπήσεις, σημαίνει ότι έχει πολλά χαρακτηριστικά που όχι απλά σου αρέσουν, αλλά σε γεμίζουν εσένα σαν άνθρωπο, σου δίνουν ζωή. Και κάπως έτσι ορίζω εγώ την αγάπη (κι αλλιώς αλλά δεν είναι της παρούσης). Αν λοιπόν ο άνθρωπος αυτός συγκεντρώνει όλα αυτά και εσύ τον αγαπάς, πως ΑΥΤΟ θα μπορέσει να μετατραπεί στο πιο αποτρόπαιο και άσχημο συναίσθημα, το μίσος; Πώς είναι δυνατόν να μισήσεις τον άνθρωπο που αγάπησες; Ό,τι κι αν σου κάνει, η αγάπη σου γι'αυτόν δε θα πεθάνει ποτέ. 

Και τα πιστεύω όλα αυτά που λέω. "Ο στίχος, τότε;" θα μου πεις. Ο στίχος.... μμμ... ο στίχος λοιπόν περιγράφει κάτι τέτοιο στο περίπου. Πραγματικά είναι στιγμές που έχεις τόση πολλή ανάγκη τον άλλον. Να τον ακούσεις, να τον δεις. Κι αν δεν τον ακούσεις, να σ'ακούσει εκείνος. Έχεις ανάγκη να του μιλήσεις, να του πεις...οτιδήποτε. Και έχω παρατηρήσει ότι κάθε μα κάθε φορά που δεν είμαι καλά (ψυχολογικά ή σωματικά) έναν άνθρωπο έχω ανάγκη. Μόνο έναν. Γιατί γίνεται αυτό; Πάντως η ανάγκη αυτή είναι ακατανίκητη,όλο σου το σώμα αναζητά την παρουσία του. 

Κι άλλες στιγμές που νιώθεις κάτι σαν...σαν μια απέχθεια ναι. Μα δεν είναι μίσος.Είναι απλά ο πόνος απ'τις πληγές σου που σε κάνει να νιώθεις έτσι... Δε μισείς, απλά πονάς και θυμώνεις. Και η απόδειξη ότι δε μισείς είναι ότι αν αφήσεις το συναίσθημα της στιγμής να ξεθυμάνει, αυτό περνάει... χάνεται, ξεχνιέται. Κι επιστρέφει η αγάπη, σε όποια μορφή κι αν είναι αυτή. 

Γιατί απλά, ένας άνθρωπος που έχει σημαδέψει κατά κάποιο τρόπο μια περίοδο της ζωής μας, είναι ανάγκη και είναι πληγή.